සබඳ නුඹ දැල්වෙනා සකිසඳ

සබඳ නුඹ දැල්වෙනා සකිසඳ
තාරුකා මෙනි නීල දෙනුවන 
අකම්පිත වූ මහිත් මඩලේ 
සඳළුතල නිති එකළු වන කළ

නිති ගොතා කවි පබඳිනා හැර 
විට කකා ඉවසන්නෙ කෙලෙසක 
ඉඟි මරා තුන් හිතම දියකර 
අවි දැරූ සැළමුතු පෙමයි නුඹ 

ඉකිගසා සියොලඟම පුබුදන 
පෙම අරා ඔත්පලයි හදවත 
බැබලෙනා විට ලොවක් අභියස 
විදදරා සඟවන්නේ කෙලෙසද? 

නිමන්තිකා 

පින්තුරය :අන්තර්ජාලයෙනි

මිත නුඹට ලියා දන්වන වග නම්

මිත නුඹට ලියා දන්වන වග නම්...
කටු කොහොල් මැදින් 
ගෙවූ 
ගිම්හානයද සුන්දරය 

කළල් විකසිතව මැවූ 
පාවඩ වුව රන් හීනමය

ඉදින් නොපවසාම බැරිය 
නුඹ යමක් දිනූ වග 

හුරුබුහුටිව එන 
වසන්ත පැහැබර
"අභිමන්" වුව 
පෙණ බුබුලන බව   

සිහියෙන් අවදිව පාතබනා සඳ 
වැළහෙන්නට නොව 
පසිඳන්නට ඇති 
මැවුම් කෝටියකි 
නුඹ පා අභියස...!                         

ප.ලි.-: දිළිසෙන ඇස් දෙකක් දහසකුත් අභියෝග හමුවේ දිනාගත් ජයග්‍රහණයට සව්දිය පිරීම නිමිත්තෙනි.  

මටත් ආසයි තනිවෙන්න...

හුදකලාව මා දුටු හොඳම කලාවයි.
මන්ද මට මා පිලිබඳ මෙන්ම 
අවට ලෝකය පිළිබඳවද මගහැරුණු 
සියළු කරුණු කාරනා සිහිපත්වන නිසාවෙනි.

ඉතිං මටත් ආසයි තනි වෙන්න 
පාළු අඳුරු කුටියක හුස්මකටත් රහසින්ම 
ඔබේ නෙත් කිරණ මවා රස විඳින්නට 
කිසිවෙකුගේ බැළුම් පහරකට වත් යටත්  නොවී 
ඔබ හා සිහින ගඟුලක කිමිදෙන්න..
වස්සානය අභිමුව ගිමන්කලක විඳින 
කටුක දුක්බර සිතැඟි මුමුණන්න..

පැරණි රතු වයින් තොල් පහසකට නතුව
පාළු කාන්සියට ඔච්චම් කරන්නට 
අවට ලෝකය සමඟ මුහුවුණ 
සියළු පීඩන මුදාහරිනට 

සිහින හොරෙක් ලෙස නුඹ සපැමිණි කල
සිහින සිත්තම් වැළඳ ගන්නට 
හැරවුමක් නැති ඇරඹුමක් තුල 
ගිලී කිමිදී සිහින දකිනට 
මටම ඉපදුන මට අහිමි උන
පෙමක් පිලිබඳ තැවුල් පිසිනට....

ඉතින් ආසයි මටත් ආයෙම 
හුදකලාවේ සුව විඳින්නට...

නිමන්තිකා